Το κλείσιμο των ημιυπαιθρίων είναι όντως εσωτερική διαρρύθμιση που επηρεάζει όμως τα στοιχεία της δόμησης (αυξάνει τη δόμηση).
Ο Ν.4014/11 δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τακτοποίηση εσωτερικών διαρρυθμίσεων που δεν προκαλούν αύξηση της δόμησης, π.χ. μετακινήσεις εσωτερικών τοίχων.
Αυτό τουλάχιστον έχει απαντηθεί επισήμως σε μια από τις πολλές ερωτο-απαντήσεις.

Για να αποφανθούμε αν έχουμε υπέρβαση δόμησης ή όχι, θα πρέπει να κάνουμε τρία πράγματα:
α) να δούμε ποια είναι η επιτρεπόμενη δόμηση βάσει της πολεοδομικής αδείας
β) να βρούμε την πραγματοποιούμενη δόμηση βάσει μετρήσεων πεδίου και
γ) να συγκρίνουμε τα δύο μεγέθη

Η διαφορά μας είναι στο τρόπο με τον οποίο γίνεται η σύγκριση των δύο παραπάνω μεγεθών (α) και (β).

Εσύ λες ότι στην άδεια φαινόταν ότι η δόμηση του διαμερίσματος ήταν 40τμ και τώρα πάλι 40τμ είναι, άρα καμία παράβαση.
Δηλαδή, "εγώ δεν έχω θέμα με τη δόμηση αλλά έχει ο γείτονας που μου πήρε 20τμ δόμησης από το διαμέρισμά μου και αναγκάστηκα εγώ να κλείσω τον ημιυπαίθριο για να είμαι στα ίσα μου, 40τμ δόμησης αγόρασα, 40τμ έχω", ισχυρίζεται ο πελάτης μου.

Από την πλευρά μου βλέπω πιο ολιστικά αν θέλεις το θέμα και λέω ότι ειδικά γι αυτήν την περίπτωση, καθότι έχει αλλάξει η εσωτερική διαρρύθμιση, θα συγκρίνω τη δόμηση θεωρώντας ότι η εσωτερική τοιχοποιία που χώριζε τα δύο διαμερίσματα ήταν στη θέση της. Βλέπω λοιπόν ότι η δόμηση του ορόφου έχει αυξηθεί κατά 20τμ λόγω του κλεισίματος του ημιυπαιθρίου, παράβαση την οποία την χρεώνω στον πελάτη μου.
Δηλαδή, κύριε πελάτη, "πληρώστε το πρόστιμο του Ν.4014/11 και μετά πηγαίνετε διεκδικήστε το ποσό από τον γείτονα που σας πήρε 20τμ δόμησης".
Για να έχουμε και κάποια αναλογία με άλλες καταστάσεις, έτσι ακριβώς λειτουργεί το ΙΚΑ, όταν διεκδικεί ένσημα από τους ιδιοκτήτες διαμερισμάτων που τους πούλησαν εργολάβοι που έκαναν μπαγαποντιές.

Εν κατακλείδι, θα συμφωνήσω μαζί σου ότι είναι θέμα ερμηνειών του νόμου, πράγμα που δεν θα έπρεπε να είναι δική μας δουλειά.
Αυτό το κάνουν τα υπουργεία με τις εγκυκλίους τους, το κάνουν οι δικηγόροι, το κάνουν οι δικαστές όταν εκδίδουν τις αποφάσεις τους.

Και αν συνεχίσουμε θα παρεκτραπούμε σε φιλοσοφικές συζητήσεις.
Ποιος είναι ο ορισμός του "λογικοφανούς" ή της "κοινής λογικής";
Έχει η λογική μόνο έναν δρόμο που οδηγεί σε ένα αποτέλεσμα;
Είναι κοινή λογική αυτό που θεωρείται λογικό από την πλειοψηφία; Δημοκρατικά δηλαδή; Έστω και αν αυτό είναι λανθασμένο κατά την απόλυτη λογική (αν υπάρχει κάτι τέτοιο) κάτι το οποίο δεν μπορεί παρά να αντιληφθεί παρά μόνο ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού;

Και απαντώ στο τελευταίο ερώτημά σου με τη φράση του Διονύση Κλαδάκη, ότι "έξι μήνες μετά, όλοι είμαστε όμηροι της υπογραφής μας"!